۳۰ تیر ۱۳۸۸

پرچم

طول ِ موج ِ فریاد
در حنجره ام
تا کم-بود ِ شاهدان ِ خط خورده را جبران کند.

سنگی که حوصله ی گازهای ِ اشک آور را برآشفت
عدالتی از ترازو وُ خدا خسته بود
که اجابت ِ دعا را
از گوشه های ِ محراب خط زد ؛
استخوان ِ شکسته ی این سرزمین
از گلوی ِ استجابت ِ هیچ خدایی پایین نمی رود.

زنهار متن!
هوای ِ گلوله های ِ عتیق کرده کلمات ام!
29 تیر 1388