قال

باور كن
اعجاز كلام‌ات را،
كه محالی را
-به نيم‌اشارت-
حالی می‌سازد
و تل‌انبارِ واژه‌های مرا،
محالی!

تا كاه برگيرم از كردار خويش،
اين خرمنِ بی‌تلاطم را
كوفتنی بايد و آشفتنی.

بانویِ دل‌زده!
انبوهیِ مَقالِ خويش را
دست‌آشفته‌یِ پريشانِ قالِ تو می‌خواهم؛
با من سخن بگو!

10 بهمن 1386