اشاره

آن‌قدر به سوی ِ ماه اشاره کرده‌ام
که حالا خیال می‌کند
می‌خواهم اجازه بگیرم
تا ستاره‌های ِ سوخته‌ام را بشمارم.
آن‌وقت تو - آن‌طرف دنیا -
شب‌ها را طوری پشت و رو کرده‌ای
که ماه هم دیگر
فرق ستاره را تشخیص نمی‌دهد
با سوراخی که خواب ِ خورشید می‌بیند.

حالا آفتاب
نزدیک‌تر به تکلیف ماه
خاموش می‌شود.

7 دی 1387