این اواخر از رگ من می سوخت

ما آیات ِ انحطاط ایم
این رو به رو
فقط قرص های ِ توی ِ کابینت سفید است
و این چینی ِ شکسته
که از وظیفه شناسی ِ یک الاغ ِ پیر ارث می برد
مثل ِ روز ِ اول نمی شود
چه رسد به استخوان ِ موذی ِ من
که حنجره بند ِ تو بود
حالا که شکست
لای ِ زخم ِ کسی نرود!

21 مهر 1388