۲۶ آبان ۱۳۸۸

لیکن این هست که این نسخه سقیم افتاده ست

تو نیمه ی گم شده ی خودت هستی :
لنگه ای
که کم دارم
بر پاشنه ی خودم می چرخم
و مُصرانه-تنها-یک لا قبا-بی جفت ِ عالم ام.

هرچند بی فایده
حالا که از سیاه-ترین جفت ِ دنیا افتاده ام
می گویند
قطعه ای از تو را یافته اند
که بر دستان ِ من لو رفته بود.
26 آبان 1388