مرثيه

برآمدم
به كردارِ ماهيْ نو
كه در نيم‌ْپرده‌ي ترديد
آوازِ «اظهرُ مِنَ الشمس» مي‌خوانَد


تنها نبودم!
شماري ياران
و
بي‌شماري
سوك‌واران!
-اندوهيانِ شيفته به آفتاب-
كه با گواهيِ دروجِ دورترينْ ستاره
پيشانيِ بي‌شعاعِ خورشيد را،
مرثيه‌اي دگر برساختند
تا شراب‌افزاي نشاط‌شان گردد
به گاه نيم‌شب!

11 شهريور 82