ظهور

دیر آمده بودی از این راه

- که من

شانه های ام را از اعتبار می تکاندم -

وقتی شاخه های ِ مجنون

افتاده تر از همیشه

سمفونی بادهای پیش از ظهورت را می نواختند.

دیر آمده بودی

- که من باقی مانده ی خاطرات ام را

لابرلای ِ استخوان های ِ خودم تقسیم می کردم -

وقتی نفس ِ بوته های ِ ریحان

- گیــج - بر می گشت از بوی ِ قدم های ِ آمدن ات.

.

.

.

آمده ای!

از خشت های ِ پوسیده ی کسی

بالا که می روی،

احتیاط کن!

28 فروردین 1388