سرسام گرفته اعصاب ِ واژه
از این سپید های ِ تکفیر شده
که می پرانند پلک های ِ بی ضربان ِ مرا
و نقطه ای
ختم ِ جمله نمی شود که هیچ
حواشی ِ این دفتر ِ کهنه را طوری سیاه کرده
که غرض های ِ اولیه ی مؤلف هم دیگر
ارزش خواندن ندارد.
از این همه لغت ِ مانده روی ِ دل ام
با این که یک واو هم
عطف ِ جمله های ِ کسی نمی شود،
حرف ِ اول ِ تو نبوده ام
که حالا
دل-واپس ِ عبارت ِ آخر ِ تو باشم!
از این سپید های ِ تکفیر شده
که می پرانند پلک های ِ بی ضربان ِ مرا
و نقطه ای
ختم ِ جمله نمی شود که هیچ
حواشی ِ این دفتر ِ کهنه را طوری سیاه کرده
که غرض های ِ اولیه ی مؤلف هم دیگر
ارزش خواندن ندارد.
از این همه لغت ِ مانده روی ِ دل ام
با این که یک واو هم
عطف ِ جمله های ِ کسی نمی شود،
حرف ِ اول ِ تو نبوده ام
که حالا
دل-واپس ِ عبارت ِ آخر ِ تو باشم!
23 شهریور 1388
