۲۴ آذر ۱۳۸۸

ای دیده پاس دار، که خفتن حرام شد

رؤیای ِ صادقه؟
!
بیش تر به اجزای ِ موقتی ِ چُرت ِ نیم-روزی شبیه ام
که از سر پراندی.

گفته اند پشت ِ خواب ِ این کلمات
درون ِ گوری قابل تأویل
مؤلفی مرده است؛
نمی دانند حروف ِ باخته ام
با تابوت، غریبی می کنند.

دارم از دامنه ی موجی از اصالت ِ صدای ِ تو حرف می زنم
که برای ِ بیدار-باش ِ قیلوله ام
ضرورت دارد!
24 آذر 1388