گرچه خون می چکد از شیوه ی چشم سیه اش

انگار چیزی از کام ِ تو کم داشتم
نفسی که فرو ندادم
انگار از تبادل ِ تبی داااااغ بود

حالا که پلک های ام
به رغم ِ تصمیم تو
پیش-باز ِ مناسبتی گرفته اند
خواب های ِ پیش از موعد ام اعتراض می کنند

به شمایل ِ کلام ات
شعر، تنها تأمل ِ بی پایانی ست
که جنون ِ تصاحب ِ تو را مفرط می کند :
گزافه ای مشدّد -شبیه تخریب -
بر سرگذشت ِ خوانش-ناپذیر ِ میل ِ من

برای ِ من
- که هرگز یک بازگشت ِ زنانه ندیده ام -
تسلیم ِ معوق ِ تو
مجال ِ تعمیم-یافته ای از فراق است!

21 دی 1388