۲۴ دی ۱۳۸۸

کار ِ چراغ ِ خلوتیان باز در گرفت

برآیند ِ بُرش های ِ نمادین ِ حضور ات
هویتی ست ارجاعی
اقامتی کوتاه
تا در سیاه ترین موی ِ عالم
با حد اقل ِ استفاده از رستاخیز
معاد کنم.

به مفهومی تعمیم یافته از قدم های ات فکر می کنم :
حالا که طالع ِ تو را تا پایین-دست ِ این سیاره جا به جا کرده
به کف ِ دست های ِ من هم خواهد رسید؟!
23 دی 1388