امشب، شب ِ آن نیست که از خانه روند

بازگشت ِ تو یک "حضور" نیست
وقفه ای بدون ِ اختلال ِ هویت در گردش ایام است
که بی زمان می ماند.

حالا که بعد از ظهر
مناسبتی معوّق از روزهای ِ آینده را پایه گذاشته است،
چرا اعلام نمی کنند
خصلت ِ دستان ات به همیشه گی ِ آب و هوا نیست؟
چرا نمی نویسند
شیارهای ِ حافظه ام
حاصل ِ اتلاف ِ فعالیت ِ استمـــــــــــــناوار ِ شیب ِ فراموشی بوده است؟
چرا رگ های ِ مرا
- تا صفر ِ مطلق -
برای ِ هزاره ی بعدی ذخیره نمی کنند؟

22 دی 1388