۵ فروردین ۱۳۸۹

چه رسوایی ِ دنباله داری در من است

حالا که از ترکیب ِ تمام ِ تعبیرهای ِ پوشیده
رسوایی ِ لغتی لخت بر جا مانده است
دست ام را خوانده ای.

نقیض ِ نقیض ِ این شعر
عشقی ست که روی دایره ی بدنام خودش اثبات می شود.

از دامنی که بعد از دوره ی رندی کوک زدی بپرس :
نخ های ِ شلال از جامه ی نیک-نامی ِ من تهیه می شود!
5 فروردین 1389