۹ مرداد ۱۳۸۲

دعا

چه ساده افتادم
-سرانجام-
در دام دعاي بلاگردان‌ات!
تا فتنه‌هايِ بلاخيز
-عاقبت-
بر سايه‌‌ْشوم‌ِ دعوي‌ام
ننگِ اجابت گسترند.

͸

نقابي حقير
‌سوده بر آستانِ خاكساري
تا چشمي
-هم‌چنان-
بر درگاهِ استغاثه‌‌اي هزارباري
دوخته ماند

غوغايي بي‌غريو
بركشيده از خندقي بي‌تمنا
تا دستي
-هم‌عنان چشمان بي‌سبب-
بر كهنه ريسماني پيراري
آويخته ماند

͸

صد حيف...
بختِ كوتاهِ من
همه
از دعايِ خيرِ تو بود!

مسيح
9 مرداد 82