بازتاب

از خیابان‌های ِ بی سروپای ِ این شهر
تا خطوط ِ درهم افق - که زیر ِ شقیقه‌های‌ات غروب می‌کند -
بدَوَم هم
باز
به مهلت ِ چشمان ِ تو قد نمی‌دهم
که بضاعت ِ گذرای ِ کلمات مرا
به بازتاب هم نمی‌گیرند.
با این همه
دلالت ِ چشم‌های ِ تو
در ابعاد ِ حروف ِ شکسته‌ی من - حتا -
تأویل می‌شود!

20 اسفند 1387