تبانی

دست‌های ِ من
زیان ِ اجباری ِ زمین بود
- وقتی به تبانی با قدم‌های تو
شاخه‌های ِ تنیده‌شان را
هرس می‌کرد. -

حالا
- با این دستان ِ بریده -
سهم ِ تو از تنانه‌های ِ من
همین یک مشت مرثیه‌ی بی‌قافیه‌ست
و زمین - هم‌چنان -
اعجاز ِ اجباری ِ قدم‌های تو!

22 بهمن 1387