۱۴ بهمن ۱۳۸۸

استمنـ ـا

از میلی مطرود
چشم ها به ورای ِ اقناع خیره ماند
تا خطوط ِ تلاشی
به وقوع ِ چنان تخصیصی مجال دهند
که خود را به توان ِ تکرار ِ "تن" تسلیم می کرد
و کسی نمی دانست
این خود-آمیزی
حسی مضاعف از فقدان ِ تن ِ تو بود
که دو سطح ِ عریان از اندام ِ مرا
ضمیمه ی یک دوره ی آتی ِ بی تفاوتی می خواست.


حالا سبک-سری های ِ دستان ِ من
جای ِ بافتن ِ موهای ِ تو
به آینه ی قدی پشت می کنند!
13 بهمن 1388