هجراني

هجوم ِ خطوط ِ نوازش‌گر ِ نگاه‌ات
- بي‌سياق‌تر از برهنه‌گي ِ ساق‌هاي ِ باران -
ردّ ِ دلير ِ ترديد‌هاي‌ ِ مرا - يك‌سره - مي‌شويد،
تا برق ِ جامانده در عرياني ِ تيره‌ي مردمكان‌ات
طليعه‌ي رستاخيز ِ پيكره‌هاي ِ نقره‌فام ِ پس‌مانده در قبور ِ هزاره‌هاي ِ تاريك‌ام شود.


ماه‌روي من!
بگذار دستان‌ام را
از نازهاي ِ نقره‌گون‌ ِ نگاه‌ات پر كنم
و هذيان ِ گورنشان‌هاي ِ درگذشته‌ را
با آذرخش ِ چشمان‌ات
به تمامي
متلاشي سازم.

بگذار
تمام دالان‌هاي ِ تشنه‌ي اكنون‌ام را
از باران‌ ِ فصل‌هاي ِ آينده‌ات برانبارم
و بر پيشاني ِ شب‌هاي ِ بي‌تو
هجراني ِ تا ابد شيداي ِ خود را برقصم!

19 اسفند 1386