چه كسي بود
نمي‌دانم
كه تكه‌ابرهاي آسمان را براي ِ ما قسمت كرد؟
براي ِ ما كه همان يك دانه سيب ِ سبزمان را هم نصف نكرده بوديم
تا تمام ِ عطرش را
بدون ِ ضرايب ِتسهيم صرف كنيم؛
ما كه نمي‌دانستيم اشتراك همان اجتماع نيست
و اجتماع كرديم؛
چشم در چشم و
پيشاني بر پيشاني؛
و لب‌هامان
در پـُرخواهش‌ترين آواز ِ بس‌انساني ِ ما
بر هم منطبق مي‌شد.
چه كسي بود
نمي‌دانم
كه عطر ِ سبز ِسيب ِ ما را - به تكه‌اي از آسمان - به يغما برد؟
نمي‌دانم
كه تكه‌ابرهاي آسمان را براي ِ ما قسمت كرد؟
براي ِ ما كه همان يك دانه سيب ِ سبزمان را هم نصف نكرده بوديم
تا تمام ِ عطرش را
بدون ِ ضرايب ِتسهيم صرف كنيم؛
ما كه نمي‌دانستيم اشتراك همان اجتماع نيست
و اجتماع كرديم؛
چشم در چشم و
پيشاني بر پيشاني؛
و لب‌هامان
در پـُرخواهش‌ترين آواز ِ بس‌انساني ِ ما
بر هم منطبق مي‌شد.
چه كسي بود
نمي‌دانم
كه عطر ِ سبز ِسيب ِ ما را - به تكه‌اي از آسمان - به يغما برد؟
13 فروردين 1387
