۳۰ آبان ۱۳۸۶

نظاره


آن‌سو‌ی نيم‌رخ موزون‌ات را می‌نگرم
تا وهنی را كه پنهان كرده‌ای
-به نيم‌نظر-
آشكاره سازم:
چشم‌خانه‌ای تهی،
گِل‌آكنده به هيأت بصيرت!


دريغا شرم-ا-شوری
كه ساليانی‌ست تا به پيمانه‌ی اندوه
در چشمانی نجيب اندوختم،
تا آيينه شوند
در برابر چشمانی كه تهی بودند!
30 آبان 1386