در هر بازاری سرو می کنند،
گفت و شنودهای ِ سحرگاهی ِ من و باد
به برگ های ِ خشک ِ هیچ پاییزی بر نمی خورد.
باید به جز اعضا و جوارح ات
فکر ِ ضرورت ِ دیگری باشم برای ِ حقوق ِ مسلم ِ هوس های ِ دیرپای ام.
باید غیر از چیدمان ِ غیر ِ طبیعی ِ سلول های ِ عصبی
دلیل ِ منطقی تری برای ِ سرکشی از هنجارهای ِ به هم ریخته بر اجبار ِ گیسوان ِ تو بیابم.
حالا که تعبیرهای ِ بلند ِ من
- یک به یک - از انتهای ِ سطرهای ِ بسته ات فرو ریخته،
خطوط ِ درهم ِ پلک های ِ تو
به نقطه های جا مانده
شک برده است!
27 اردی بهشت 1388
