۲۱ آبان ۱۳۸۸

به من ریاضتی قرض بدهید

من عزم ِ باد و آمیزش ِ کویر ام
آزموده ی صخره های ِ روان ِ بیابان ِ تو
به تنگ بیایم
سرزمین ِ دندان های ام را هم به بند می کشم.

از دامنی که در عوالم ِ رندی چاک کرده بودی خوش-نام تر نیستم
اما زورم به گریبان ِ خودم که می رسد!
کیفیت ِ چشم ِ تو نباشد
سرنوشت ام را به طرح ِ نرگس های ِ دست-فروش هم می توانم حلقه کنم.


عتاب کشیده ام اما
گره های ِ پیشانی ات می دانند!
21 آبان 1388