که کس مباد چو من در پی خیال محال

فرض کن خواب‌های مجازی ام را به تخت بکشم
و باقی مانده‌ی شب را گردن نگیرم
انصافن
سحرگهان ِ چشم ام
درشت تر از جور طالع تو نخواهد گریست؟

9 شهریور 1389