بهای ِ دست های ِ کال ِ من
- طبیعتن - همان عهد ِ عتیق ِ تو بود.
به رو بنده های ِ عاریتی سپرده اند
طوری چشمان ات را بگیرند
که اثری از زاویه ی دید ِ من نمانَد.
چه کنم؟
چاره ای جز مصادره ی تقویم ندارم :
هزاره ی بعدی را دسته می کنم
لایه ای از نام ِ تو را بر می دارم
و به عطف ِ آن می کشم.
- طبیعتن - همان عهد ِ عتیق ِ تو بود.
به رو بنده های ِ عاریتی سپرده اند
طوری چشمان ات را بگیرند
که اثری از زاویه ی دید ِ من نمانَد.
چه کنم؟
چاره ای جز مصادره ی تقویم ندارم :
هزاره ی بعدی را دسته می کنم
لایه ای از نام ِ تو را بر می دارم
و به عطف ِ آن می کشم.
25 آذر 1388
