«ای عجب! در ســـرای دشخواری به تو خواری خواست؛
در سرای خواری، كی به تو دشخواری خواهد خواست.»
ابوالفتوح رازی
هرگز به زاری
-اين‌چنين-
نگريسته بودم
كه امروز -به خواری- ،
روي در پنجه‌ی استيصال افكنده‌ام.
مجلسيان را
به ختم استغاثه‌ی «الذين ينفقون في السراء و الضراء» خويش خواهم خواند
كه نيمي از آيه،
شأن نزول ندارد.
6 آبان 1386
