مرگ

خسته تر از عتاب تو ام!
دست از طلب درازتر بازگشته‌ام؛
تا در سرزمين تو
نه زندگی پيشه كنم؛
نه به طواف دل‌خستگی‌های‌ات، پای‌افزار برگيرم از پای و
نه حتا،
-به كردار مسافران هميشه‌ات-
لختكی بياسايم.


بی گورنشانی
-از هياهو-
به خاك‌ات سپرده‌ام خود را؛
از همين امروز،
تا ابدالآباد...

6 آبان 1386