نماز

می‌شود با سرانگشتان تو
-وقتی به مهتاب اشارتی می‌كنند-
بر بام افلاك شد؛
بی‌منّتِ حلقه‌هایِ گرهْ-كورِ ايمان
كه نردبامی وارونه‌اند
تا تو را به مغاكِ خاك-ساری بازگردانند...
با سرانگشتان تو
می‌شود.

قبله می‌شوی يك‌سر،
وقتی كه ماه
خسوف می‌كند در تن‌ات؛
تا بر منحنی تاب‌ناكِ اندام‌ات
نماز برم.

27 آذر 1386