من زندان ِ تو ام آسمان!
که حدود ِ دم به دقیقه ام
آفتاب ات را
- به وقت تنبانی ِ اشراق و عبور - حبس می کند.
سفر
جُرم ِ بلند ِ قدم های ِ او بود
و من
- که جنون ِ دست نخورده ام
خون ِ هفت ساحل ِ به گل نشسته را مکیده است -
زور طناب ام
به امواج تو که می رسد.
سفر
بیدارباش ِ رگ های من است
که قتل ِ لکه های ِ سفید ِ تو را
- از پیش - به گردن گرفته ام.
که حدود ِ دم به دقیقه ام
آفتاب ات را
- به وقت تنبانی ِ اشراق و عبور - حبس می کند.
سفر
جُرم ِ بلند ِ قدم های ِ او بود
و من
- که جنون ِ دست نخورده ام
خون ِ هفت ساحل ِ به گل نشسته را مکیده است -
زور طناب ام
به امواج تو که می رسد.
سفر
بیدارباش ِ رگ های من است
که قتل ِ لکه های ِ سفید ِ تو را
- از پیش - به گردن گرفته ام.
15 مهر 1388
