۳ فروردین ۱۳۸۹

صبری ست که حوصله ی ایوب را کشت

فاصله ی لمس تا لطافت ِ اندام ِ تو
فقط با تر کردن ِ آن لب ها پر نمی شود عزیز ِ من!

من از استغنای ِ عشق بزرگ تر ام
نیازی به یاد آوری ِ مـُهر ِ دریغی نیست
که بر مجوز ِ دیدن ِ خواب ات نشان کرده ای.

آستین ِ تنعم ام زار می زند،
طراز ِ عافیت ِ تو ول-کن نیست :
با کشیدگی ِ گونه های ات
بر عمر ِ نوح هم می شود چوب-خط انداخت!
3 فروردین 1389