به سهراب و بقیه ی سطرهای زیر ِ زمین
سنگروی ِ رویش ِ ما بند نمی شود.
این همه سبز که می بینی
فقط دست های ِ قلمـ ـه زده ی ماست ؛
نیمی از سطرهای ما - تازه - زیر ِ خاک است!
خنده های ِ از دهن افتاده ات را
توی ِ نقشه ی دیگری چال کن
که در این سرزمین ِ ورم کرده
شاه-نامه را
- فقط - می نویسند!
تو با این سهراب کُشان
رُستم نمی شوی
دیو سیاه!
9 مرداد 1388
