مشق

صورت ام
مصمم تر از اخم های ِ کشیده ی تو
جوهر ام
سیاه تر از اغراض ِ درهم ِ گیسوان ات ؛
شکل ِ اتصال ِ شقیقه های ِ تو را
چه‌قدر تا سپیدی ِ گردن ات کتابت کنم؟
چند چلیپا بنویسم از شیوه ی موازی ِ بازوان ات؟

می دانم خطوط ِ نستعلیق
به انحنای ِ پیشانی ات باج می دهند
چند دایره ی معکوس خراج ِ قوس ِ گونه های ِ تو کنم؟

تا حاشیه های ِ سپید ِ اندام ات
سرزمین ِ قابل ِ سکونت ِ من شود
از الف های ِ کشیده بپرس
چند نیستان
سیاه ِ مشق ِ قامت ِ تو کرده ام!

30 مرداد 1388