این روزها
حافظه ی دریا زده ام
تصویر ِ مدام ِ تو را
نقش ِ بر آب می کند
و شیارهای ِ دستان ام
اندام ات را
همان طور مسکوت گذاشته است.
زیر ِ سنگ های ِ بلند شده ام
رد ِ پای ِ تو را پیدا می کنم :
جای ِ تو
دیواری ست
که پیچک ها پای آن
مازاد ِ نسل شان را بالا می کشند!
حافظه ی دریا زده ام
تصویر ِ مدام ِ تو را
نقش ِ بر آب می کند
و شیارهای ِ دستان ام
اندام ات را
همان طور مسکوت گذاشته است.
زیر ِ سنگ های ِ بلند شده ام
رد ِ پای ِ تو را پیدا می کنم :
جای ِ تو
دیواری ست
که پیچک ها پای آن
مازاد ِ نسل شان را بالا می کشند!
19 مرداد 1388
