هرچه چشم ام تظاهر به راه کرد،
صدای ِ فاصله نیامد.
هیچ جاده ای شکل ِ عبور ِ اولیه ی خود را حفظ نکرد.
بحث ِ ستاره هامان هم که
- وقتی این همه از هم دور اند- اصلن مطرح نیست.
پس چرا راه ِ بازگشت ِ تو
روی ِ خواب های ام لنگر انداخته است؟
چرا تاوان ِ فاصله را
فقط طالع ِ من پس می دهد؟!
بازگشت
پایانی دارد که همیشه بشارت ِ آبی نیست؛
گاهی یک فریب ِ دل-گیر است
که خاطره ها را سیاه می کند!
صدای ِ فاصله نیامد.
هیچ جاده ای شکل ِ عبور ِ اولیه ی خود را حفظ نکرد.
بحث ِ ستاره هامان هم که
- وقتی این همه از هم دور اند- اصلن مطرح نیست.
پس چرا راه ِ بازگشت ِ تو
روی ِ خواب های ام لنگر انداخته است؟
چرا تاوان ِ فاصله را
فقط طالع ِ من پس می دهد؟!
بازگشت
پایانی دارد که همیشه بشارت ِ آبی نیست؛
گاهی یک فریب ِ دل-گیر است
که خاطره ها را سیاه می کند!
20 مرداد 1388
