تنانه

شعرهای ِ من
بر چیزی بیش‌از جمع ِ جبری ِ انگشتان ِ تو دلالت می‌کرد،
اگر تن‌ات را می‌توانستم در کلمات جاری کنم.

به آخر ِ همه‌ی واژه‌ها نقب می‌زنم
و جای ِ سپیدی ِ گردن ِ تو
استخوان‌های‌ ِ خودم را کشف می‌کنم!

10 آبان 1387