تأویل

مرز
احمقانه ترین رسم ِ چارچوب است
که مرگ ِ مضامین را
به سینه ی ناتمام ِ ساختار تلقین می کند.

به چیزی تحمیل ام نکن
حتا به این قاب ِ بدون ِ احتیاط
که گوشه های اش
جانب ِ اطمینان را از دست داده اند.
فقط بگذار
میراث ِ منگ ِ فرهنگ ام را
به صورت ِ یک ذهن ِ دائم الخمر
لای ِ تناسل ِ جمعی ِ این متن بپیچم !

4 مرداد 1388