شفق

تو
رویش ِ نازک ِ یاس های ِ مشرقی
نزدیک ِ رگ های ِ غلیظ ِ من
وقتی که آفتاب
در پایین ترین امکان ِ افق
مرتعش می شود.

روزگارم را به زلف ِ سیاه ات گره می زنم
و رنگ های ِ جا مانده ام را
پشت شبکیه ی چشمان ات
مچاله می کنم.

31 تیر 1388