پاییز

برای کژال

میهن, تعلقی چند پاره ست
و خدا
فاعل ِ شناسای ِ خری که پیش از شاخ آفرید :
هنوز ماه را دو شقه نکرده
مصحفی که انزال ِ لق ِ مؤمنان ِ کلافه بود،
سرسام ِ گل-دسته های ِ بی اذان ِ وطن شد.

میهن
ذهنیتی کهنه ست
و انسان
ارتکاب به سوژه ای تازه
که بی نیاز ِ شکافتن ِ دریا و ماه
گلو بند ِ خورشیدهای ِ مصلوب است.



ای تعلق ِ نخ نما!
مرا به چله نشینی ِ تابستانی ببر
که آتش ِ معرکه های ِ ممنوع ِ این دیار است
که تنها تابستان می داند
پاییز،
ابتلای ِ برگ به زندگی ست.

23 تیر 1388