انكار

از خیال ِ ساق‌ ِ نوبرانه‌ات
فقط خارش ِ لخت ِ خلخال‌های‌ات باقی مانده
با انبوه ِ خواب‌های ِ بی‌برنامه‌ای
که در بسترت جا گذاشته‌ای
و هرچند یک‌سره انکارشان می‌کنم
شب‌ها که بال در می‌آورند
زیر سقف این خانه نمی‌گنجند.

پس چرا
از پیش‌بینی ِ پنجره‌ای
که در شبی گیج
بر دیوار ِ خواب‌آلوده‌ی خانه باز بماند
خواب‌های‌ام حرام می‌شوند؟!

2 مرداد 1387