جدايي

از ما دوتن
هيچ‌يك
به خدا شبيه‌ نبود:
من
بامی به تطميعِ ماهِ نو نياراسته
و تو
دامی به تهديد‍ِ مرغان ِ آواره نگسترده.

از ما دوتن
يك تن
حتا
به خدا شبيه نبود؛
تا رؤيای بس‌انسانی‌ِ ما
نه خرامنده به بيغوله‌ی بهشت و نه پرآهنگ در دره‌ی دوزخ،
كه چنان چون خيالی گستاخ
از معبرِ نافرمانِ شيطان
با خلاءی بی‌انتها درآميزد.

16 بهمن 1386