تقاطع

برای دوست داشتن ِ تو
نعره‌ی یک کلاغ هم فایده می‌کرد؛
چه برسد به آن همه پرنده
که بر سطری از آشفتگی ِ موهای‌ات
خطوط ِ حامل ِ رگ‌های مرا به‌هم بافته بودند.

میان ِ حنجره‌ام گره می‌خورد
صراحت ِ آوازی
که پشت ِ گوش‌های‌ات، جاگذاشته‌ای.
15 تیر 1387