پرسه

حالا که به اندازه‌ی یک کف ِ دست کوتاه آمده‌ای
و طرح ِ پنجه‌ات
لکه‌های ِ ماه را بر شانه‌ام جا گذاشته،
پاهای‌ام
درست وسط ِ کوچه لنگر انداخته‌اند.

این قدم‌های ِ افتاده روی ِ خاک را
چگونه تا کناره‌های ِ صبح
پارو بکشم؟
16 تیر 1387