سكوت

لازم نبود لب‌های‌ات را پشت انگشت اشاره جمع کنی.
فریاد من از همان ابتدا هم
در فاصله‌ی لبان تو ته کشیده بود.
به کار حراج در رنگ‌های خلوت هیچ سکوتی نمی‌آمد.
چه برسد به بی‌هنگامی ِ وقتی که با طرح پاییزی یک برگ
از حنجره‌ام
بر زمین ریخت.

23 تیر 1387