عليت

شکل‌های ِ مادری‌ام
- لخته لخته - شروع شده بود
و مرا به پیش‌بینی ِ این جهان دعوت می‌کرد
تا تصمیم ِ تمامیت ِ طایفه را
در چشم‌ام فرو کنم.

بدون ِ اطلاع از شگرد ِ اندوه
هوای ِ تابستانی ِ تن ِ تو برم داشت.
به جهت ِ بی‌دردسر ِ خواب‌های‌ام دست بردم
و راه تو
غیر ممکن شد!

حیف!
دیگر به عصرهای ِ تعطیل عادت نمی‌کنم.

13 آبان 1387