شیوهی تناش از بینابینی ِ عریانیهای ِ بلاتکلیف میگریخت،
وقتی
لهجهی کلمات ِ باکره برمیگشت
و روسپیخانههای ِ خوانش
مضامین ِ انگشتنمای ِ خود را میگشودند.
به تارهای ِ صوتیاش که آغشته میشد
آغوش ِ دیگری را میطلبید
تا باز خواب ِ نِوشتن ِ او را ببیند.
25 آبان 1387
