آسمان را باز هم مرور می‌کند.
هیچ ستاره‌ای بدون ِ تفسیر نمانده.
طالع
به سرعت روی ِ خطوط ِ دستان‌اش باد می‌کند.
دل‌اش برای تقدیر می‌سوزد که طرح ِ اقبال ِ او را تحویل ِ ستاره‌ها نداد.
.
..
...
هرچه اشک‌های‌اش را پاک نمی‌کند،
ستاره‌ها اگرچه دنباله‌دار به نظر می‌رسند
اما بیش‌تر نمی‌شوند!
4 آذر 1387
