نه به اندازه‌اي كه در تقلاي ِ لغزنده‌ات نفوذ كند.
پولك‌هاي ِ تو
طلايي‌تر از ياخته‌هاي ِ پياپي ِ نوري بود كه گسيل داشتم.
ياغي‌تر از سماجت ِ زنده‌ي ِ حامل‌هاي ِ كوچك انرژي!
«آفتاب
حوصله نكرد؛
وگرنه
باريكه‌هاي ِ بي‌دريغ
در كدورت ِ هر جسمي نفوذ مي‌كردند.»
آفتاب
حوصله‌ي هفت دريا را هم كه داشت،
باز كافي نبود.
نه براي ِ اقليم ِ بي‌اعتنا به موسم ِ چشمان‌ات
كه شيوه‌اي جز طغيان نمي‌شناخت.
كاش اين همه تلاقي و نور
- بي‌درنگ -
در سطح ِ هندسه‌ي ِ مردمكان‌ات
نمي‌شكست.
10 اردي‌بهشت 1387
