سترون

آفتابي ديگر به سپيده نمي‌وزد.

تمام ِ ابرهاي ِ خاكستري
پيله‌ي سترون ِ پيچيده در خويش‌اند
كه از بيغوله‌ي ران‌شان
انتظار ِ خون ِ گرم نمي‌چكد،
و حكمت ِ اشك‌شان
تداوم ِ خشكي‌ست بر تخلخل ِ تشنه‌ي زمين.
.
.
.
افسوس!
سحرهاي ِ بي‌هنگام ِ اين روزگار
تمام ِ ستاره‌ها را هم كه ببارم،
خيس نمي‌شوي.

13 اسفند 1386