بهار

در وخامت ِ شكست ِ غرور ِ اين واژه ها
تنها جنون است
كه وعده‌هاي ِ به‌سررسيده‌ي ِ فصل ِ تازه را
هنوز
در شبانه‌هاي ِ بي‌فرجام‌
باور مي‌كند
و نام ِ كسي را - از لابه‌لاي ِ عطر ِ بنفشه‌ها - مست مي شود
كه با طوفان ِ بعد
از اين گدار خواهد رفت.
.
.
.
شايد
ملال ِ اين همه دلهره را
شبي
در آرامش ِ كش‌دار ِ خلوت ِ گل‌گونه‌های‌ات
به فراموشی ِ زودهنگام ِ زنبق‌ها ببخشم.

21 اسفند 1386