در آسمان ِ كورمال ِ چشمان‌ام
ديگر ستاره‌اي نيست.
هنوز
دست بر دنباله‌هايي مي‌سايم
كه در واپسين گذر ِ نگاه‌ات
بر كهكشاني كه در چشمان‌ات تير مي‌كشيد،
سوسو مي‌زدند؛
و تكه‌هاي ِ شكسته‌ي آيينه‌‌ي مه‌تاب‌‌ات
هنوز
آيين ِ انسجام را
بر خلاء ِ فروپاشيده‌ی ذهن‌ام قدم مي‌زند.
.
.
.
نگاه كن بانو!
پنجره‌های ِ شب
همه
شيدايي ِ ستاره‌باران ِ چشمان‌ام شده اند!
23 اسفند 1386
