بي قراري

براي ِ اين پنجره كه ديرزماني‌ست
رد ِ پـُرشكن ِ انگشتان ِ من
زمان را در لابه‌لاي ِ شفافيت‌اش حبس كرده
آوازي بخوان؛
براي ِ اين پنجره
كه با التهاب ِ سرانگشتان‌ام دم گرفته
و سرمستي ِ شريان‌هاي ِ باران را
بر شكنج ِ جامانده در اندام ِ خويش مي‌رقصاند.
.
.
.
تا در روياي ِ تا ابد روشن ِ نگاه‌ات جاري شوم،
در بحبوحه‌ي اين همه مرارت
براي اشتياق ِ اين پنجره آوازي بخوان.

25 اسفند 1386